Зинаиданың күйеуі 1941 жылы соғысқа аттанғанда ол медицина курсын бітіріп, ерікті түрде соңынан майданға барады. 1942 жылдың 11  шілдесінде жас мейірбике ұрыс алаңынан 40 жаралы сарбазды алып шығады. Шайқас 3 тәулікке созылған еді. Марченко бұл ерлігі үшін Қызыл Жұлдыз орденімен марапатталады. Алайда бір жылдан кейін шайқастардың біріне қатысқан мейірбике қатты жараланады. Дәрігерлер науқастың іріңдеп кеткен қос аяғы мен қос қолын кесуге мәжбүр болады. Зинаида наркозсыз өткен операцияға шыдап берді. Қайғылы жағдайдан кейін ол күйеуіне «мені ұмыт» деп хат жазады. Себебі өмірлік жарына дәрменсіз күйде көрінгісі келмеді. Дегенмен күйеуі одан бас тартқан жоқ. Соғыс аяқталған соң олар қос перзент сүйген.

Диагноз газеті