Орта ғасырдағы ең қорқынышты хирургиялық ота ол трепанация болған. Хирургтар бас ауыратын, сондай-ақ жүйкесі сыр бере бастаған пациенттердің бас сүйегін тесетін болған. Сол заманда трепанацияға қажетті құралды остеотом деп атаған.
Сіңір созылуы – буын сіңірінің жарақаттанып зақымдануы. Көбіне жіліншік тобығының сіңірі жиі созылады. Сіңір созылуының белгісі – зақымданған жер қатты ауырады, ісіп кетеді. Сондай-ақ сіңір созылған жерге қан ұйиды.
Антибиотиктер пайда болғанға дейін кез-келген инфекция адам өміріне қауіп төндірді. Инфекцияның әсерінен пайда болатын тонзилитті орта ғасырда емдейтін препарат болмағасын оның соңы баспаға ұласып жататын. Ал баспаны емдеу тіптен мүмкін емес еді.
